این مقاله توسط دولین برت وال استریت ژورنال، ۲۰۱۶ چاپ شد است، نامزد جایزۀ پولیتزر در بخش بهترین نوشتۀ بلند، در سال ۲۰۱۷ شده است. بخشی از متن مقاله در پاییز ۲۰۱۴ وقتی ریفل در پاکستان مشغول کارهای همیشگی بود و پشت تلفن یا از طریق اسکایپ با منابع اطلاعاتی‌اش حرف می‌زد، نمی‌دانست در آن سوی کرۀ زمین دستگاه‌های اطلاعاتی آمریکا درحال شنودمکالماتش‌اند. روش کار سنتی او کار کردن بیرون از منطقۀ امن سفارت شک نیروهای امنیتی را برانگیخته بود. سیاست‌های نظارت جهانی آمریکا، که دولت‌ها به تازگی بسیار به آن وابسته شده بودند، با شیوۀ کاری ریفل تضاد جدی پیدا کرده بود. از چند ماه پیش که اولین سیگنال‌های نگران کننده در خصوص فعالیت‌های ریفل مخابره شد، اف بی آی تصمیم گرفت حساب‌های کاربری شخصی او را زیر نظر بگیرد و مخفیانه به تفتیش خانه‌اش بپردازد. آن‌ها برخی از اطلاعاتی را که او در خلال مکالماتش با پاکستانی‌ها منتقل کرده بود ضبط و به مقام‌های اطلاعاتی ارائه و از این مقامات چنین پاسخ دریافت کرده بودند که موضوعات مطرح شده فراتر از اختیارات رده امنیتی ریفل بوده‌اند. به نقل از یکی از مأموران سابق اطلاعاتی، پیام در حال مخابره شدن این بود: «ریفل باید ساکت شود.» اخباری که از آخرین سفر ریفل به اسلام‌آباد به دست اف بی آی رسید ضربۀ آخر بود. مأمورانی که او را زیر نظر داشتند مطمئن شـده بودند که رابین ریفل تهدیدی علیه امنیت ملی است. آن‌چه در ادامۀ این مقاله در مورد گزارش اف بی آی از تحقیقاتش دربارۀ خانم رابین ریفل می‌خوانید بر اساس مصاحبه با تعداد زیادی از همکاران سابق وی، ارتباطات پاکستانی، مأموران امنیتی، مأموران اجرای قانون و وکلایی است که در این پرونده درگیر بوده‌اند. برای مطالعه بیشتر لطفا به فایل کتاب مراجعه کنید.
