این مقاله توسط آلیسا جی. رابینز، در سال ۲۰۱۵ در مجلۀ نیویورک تایمز چاپ شده است، برندۀ جایزۀ پولیتزر در بخش بهترین گزارش بین المللی، در سال۲۰۱۶ شده است، توسط مهدی عباسی و منیره حقگویی در نشر شرق منتشر شده است. بخشی از متن مقاله فرخنده ملک‌زاده یک دختر ۲۷ سالۀ افغانستانی بود؛ دانشجوی بلندپرواز اسلام‌شناسی که متهم به سوزاندن قرآن در زیارت‌گاه اسلامی شد و تصاویر و روایت رنج‌هایی که در آخرین ساعات عمرش تحمل کرد جامعۀ افغانستان و تمام اشخاصی را در شوک فرو برد که از این اتفاق باخبر شدند. دلیل اصلی‌اش این بود که جماعتی که باعث مرگ او شدند از تمام لحظات شکنجه و خرد کردن جسم او فیلم گرفتند و آن را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کردند. صدها مرد دیگر، که در حال تماشا بودند، تلاش می‌کردند با تلفن‌های همراه‌شان تصاویری بهتر از کشته شدن و زجر کشیدن فرخنده ضبط کنند و هیچ تلاشی برای نجات او نکردند. در این بین، چند نیروی پلیس هم حضور داشتند. بر خلاف بسیاری از خشونت‌هایی که در خفا علیه زنان افغانستان صورت می‌گیرد، این کشتار باعث به وجود آمدن اعتراضاتی سراسری در این کشور شد. فرخنده هرگز قرآنی را به آتش نکشیده بود، بلکه تحقیقات بعدی حاکی از این بود که فرخنده مانع افرادی شده بود که با قاچاق کردن طلسـم و ویاگـرا و کاندوم، بــه آن زیارت‌گاه مذهبی بی‌حرمتی می‌کردند. در ابتدا به نظر می‌رسید دادگاهی که برای عوامل کشتار فرخنده برگزار و محکومیت‌هایی که صادر شد یک پیروزی برای مبارزۀ طولانی زنان افغانستانی است، کسانی که به دنبال به رسمیت شناخته شدن حق خود در محضر قانون بودند، اما با نگاهی عمیق‌تر، می‌توان دریافت که متفاوت بوده است. نتیجه کاملا متفاوت بوده است. دعانویسی که طبق تحقیقات مشخص شد شروع کنندۀ ماجرا بوده است در دادگاه بی‌گناه شناخته شد. برای سرپرست مسجدی که به دروغ اتهام قرآن‌سوزی به فرخنده زده بود حکم اعدام صادر شد، اما در مجازاتش تخفیف قائل شدند. افسران پلیسی که از کمک آوردن اجتناب کردند و افرادی که فیلم‌برداری می‌کردند نهایتاً به چند ضربه شلاق محکوم شدند. برخی از مهاجمانی که چهرۀ آن‌ها در فیلم‌های ضبط شده قابل شناسایی بود حتی دست‌گیر هم نشدند. وکلای افغانستانی و انجمن‌های حقوق بشری ناعادلانه بودن دادگاه خاطی‌های این پرونده را تأیید می‌کنند. خانوادۀ فرخنده نیز، از ترس محکوم نشدن قاتلان و انتقام گرفتن‌شان از آن‌ها، از افغانستان فرار کردند. مرگ فرخنده و واکنش سیســتم حقوقی به این ماجرا تلاش‌های چندین ســالۀ غربی‌ها را برای جا انداختن حکومت قانون و بهبود وضعیت زنان زیر سؤال برد. ایالات متحد به تنهایی یک میلیارد دلار برای آموزش وکلا و بهتر کردن محافظت حقوقی از زنان در افغانستان هزینه کرده بود. کشورهای اروپایی حتی بیشتر هم هزینــه کرده بودند، اما همانند بسیاری دیگر از تلاش‌های غربی برای بازسازی افغانستان، این اقدامات نیز با شکست مواجه شدند. جامعۀ افغانستان بیش از ۱۵۰ سال مقابل همین تلاش‌های خارجی مقاومت کرده است؛ از بریتانیا و روسیه تا آمریکا. از خلال این اتفاقات، کشوری باقی مانده است که در آن، حلقه‌های قومی و خویشاوندی در اجرای عدالت پیش‌دستی می‌کنند؛ جایی که هر پولی که از سمت غرب می‌رسد باعث ایجاد فساد در آن می‌شود. برای مطالعه بیشتر لطفا به فایل کتاب مراجعه کنید.
