مقاله نخستین آلیسا جی. رابینز نوشته است. در مجلۀ نیویورک تایمز، ۲۰۱۵ برندۀ جایزۀ پولیتزر در بخش بهترین گزارش بین‌لمللی، سال ۲۰۱۶ شده است. و با ترجمه مهدی عباسی و منیره حقگویی در نشر شرق چاپ شده است. با وجود این‌که ممکن است اشغال قندوز توسط طالبان دائمی نباشد، تأثیر آن بر حقوق زنان افغانستانی می‌تواند ادامه‌دار باشد. طالبان، پس از اشغال قندوز، شکار زنان با هر نوع جایگاه اجتماعی را آغاز کردند: یک دبیرستان را غارت و دفترهای بسیاری از سازمان‌های حمایت از زنان را تخریب کردند. عدۀ زیادی از مردم قندوز ناچار به فرار از شهر شدند که برخی از آنان مؤسس پناهگاه‌هایی برای زنان قربانی خشونت بودند. فرماندهان طالبان عقیده داشتند که این پناه‌گاه‌ها غیر اخلاقی‌اند. در انتها به توضیحی بیشتر در مورد این پناه‌گاه‌ها خواهیم پرداخت. پس از تصرف قندوز به دست طالبان، زنان تحصیل‌کردهای که برای حکومت و یا سازمان‌های بین‌المللی کار می‌کردند، برخی از زنانی که مدیر مدرسه بودند و زنانی که برای صلح و دموکراسی فعالیت می‌کردند قندوز را ترک کردند؛ اکثراً شبانه و با پای پیاده یا با تاکسی‌های فرسوده. زیر برقعه‌ای خود پنهان شده بودند و برای حفظ جان‌شان فرار می‌کردند. ۲ در ایلات قندوز، ۱ مدیر سازمان زنان برای زنان افغانستانَ دکتر حسـینه سروری می‌گویـد: من باز نمی‌گـردم. هرگز باز نمی‌گردم. این سازمان یک پناهگاه برای زنان بدسرپرست، یک مرکز حمایت از خانواده و یک مرکز حمایت از فرزندان مادران زندانی را اداره می‌کرد. طالبان، پس از این‌که کمپین سوزاندن و غارت کردن سازمان‌های طرفدار زنان را به اتمام رساندند، راه انداختن جنگ کلامی را آغاز کردند. با پیامک‌ها و تماس‌های تلفنی، زنان و خانواده‌هایشان را تهدید به زیر نظر چنین بود: با این‌که این بار موفق به گرفتن می‌کردند. محتوای این پیام‌ها معمولا فرار شدید، بار بعد تا این اندازه خوش شانس نخواهید بود. یکی از فرماندهان طالبان در قندوز می‌گفت: حسینه سروری، مدیر پناهگاه، قبل از این‌که ما بتوانیم کنترل آن‌جا را به دست بگیریم، با تمام آن دختران و روسپی‌هایش فرار کرد. حسینه سروری خود نیز یک زن روسپی بی‌اخلاق است و اگر ما او را دست‌گیر کنیم، در میدان مرکزی قندوز دارش می‌زنیم. اگرچه برخی بر این باورند که سیاست‌های سال‌های اخیر طالبان تغییر کرده است و آن‌ها دیگر طالبان سابق نیستند و معتدل‌تر شده‌اند، رفتار آن‌ها در قندوز جای هیچ شکی باقی نمی‌گذارد که اینان همان طالبان سرسخت قدیم‌اند. برای مطالعه بیشتر لطفا به فایل کتاب مراجعه کنید.
